یکشنبه یازدهم آبان ۱۳۹۹ - 11:8 - همسفرمیلادعیدی -
جلسه هفتم از دوره پنجاه و سوم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره۶۰ همسفران شعبه شادآباد، با استادی همسفر فهیمه، نگهبانی همسفر نوشین و دبیری همسفر مرجان با دستور جلسه « وادی دوم و تاثیر آن روی من » در روز سه‌شنبه 6 آبان ماه 1399 ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.
سخنان استاد:
هرکدام از ما در برخی از مراحل زندگی به خاطر شرایطی که داشتیم دچار یاس و ناامیدی شده بودیم و در شرایط دشوار به این فکر می‌کردیم که دیگر امیدی نیست و زندگی دیگر معنایی ندارد و این ذهنیت در من وجود داشت که چرا خدا من را خلق کرده که زجر بکشم و این افکار منفی انرژی، حس و انگیزه را از من دزدیده بود و منشأ این ذهنیت شیطان بود.
ناامیدی، یکی از ابزارهای شیطان است که چون از بیرون نمی‌تواند به ما ضربه‌ای بزند، از این طریق، انسان را از مسیر درست خارج کرده و از رسالتش دور می‌کند و تعادلش را به هم می‌ریزد.
من مثل کرم، در پیله گرفتار شده بودم که برای پروانه شدن نیاز به حرکت داشتم؛ ولی بلد نبودم. درک و آگاهی این را نداشتم که تمام مشکلاتی که در زندگی‌ام وجود دارد را خودم به وجود آوردم، به خاطر اینکه راهم اشتباه و تفکرات و اندیشه‌ام نیز منفی بود و همه این‌ها را خودم برای زندگی خودم رقم زده بودم.
مشکلات و مسائلی که در زندگی ما وجود دارند، به قول جناب مهندس لعنت نیستند و رحمتند و آن‌ها هستند تا به ما درسی بدهند تا بتوانیم راه را پیدا کنیم و به طرف نور حرکت کنیم. اگر این چالش‌ها نباشد و تاریکی‌ها را تجربه نکرده باشیم، لذت نور را درک نمی‌کنیم.
هر چیزی که خلق شده فلسفه‌ای دارد و باید کاری را انجام دهد و یک مسئولیت برای همه موجودات تعیین شده، به جز انسان! به خاطر اینکه انسان اختیار دارد و خودش انتخاب می‌کند که چه فکر و اندیشه‌ای داشته باشد و در دوراهی انتخابی که خداوند در اختیارش قرار داده، مختار است که به سمت نور برود یا تاریکی، امیدوار باشد یا ناامید! در این دنیا هر کس رسالتی دارد؛ یکی رسالتش در آموزش بوده و دیگری در خدمت کردن؛ پس هر کسی مأموریتی دارد که باید انجام دهد.
کنگره راه و ابزارهای بسیاری در اختیار من گذاشت، به طوری که بزرگترین مشکلات به کوچکترین آن‌ها تبدیل شد و باعث شد قوی‌تر شوم، دید من تغییر کند و مثبت شود. ما در مقابل مسائل زندگی باید صبور باشیم، صبری همراه با آرامش تا بتوانیم راحت مسائل را پشت سر بگذاریم و امیدوار باشیم که پایان شب سیه، سپید است و ایمان داشته باشیم که پس از هر طوفانی، آرامشی در راه است و به خداوند توکل داشته باشیم که خودش راه را به ما نشان می‌دهد.
من در گذشته هم همواره خدا را صدا می‌کردم؛ ولی هیچ حرکت و تلاشی نداشتم، اگر هم تلاش می‌کردم، مسیرم اشتباه بود؛ پس برای بدست آوردن هر چیزی باید چیز دیگری را از دست بدهیم و برای رفتن به صراط مستقیم و مسیر ارزش‌ها باید ضدارزش‌ها را از خودمان دور کنیم. ضدارزش‌هایی که در زندگی من بود؛ مانند تجسس، گمان بد و قضاوت، مشکلات بزرگی را به وجود آورد.
ما با آموزش‌هایی که از کنگره می‌گیریم باید به دانایی و آگاهی لازم برسیم و انگیزه و رسالتی که برعهده ماست بیابیم و به نحو احسنت انجام دهیم و زندگی پر از صلح و آرامش و با نشاطی داشته باشیم.
ح
تهیه گزارش: همسفر فهیمه
ویراستاری، تنظیم و ارسال: همسفر الهام
عکس: همسفر فاطمه