درمان و رهایی

دستور جلسه این هفته :

DST و تجربه من از سم زدایی و سایر روشهای ترک اعتیاد

دستور جلسه این هفته از جمله دستور جلساتی است ، که مستقیماً به تجربیات ما مربوط می‌شود .در اینجا موضوع دستور جلسه ، فراتر از تجربیات شخصی ، مورد بررسی قرار می‌گیرد ؛ اما در کارگاه‌های آموزشی ، همه ما فرصت داریم با بیان تجربیات شخصی ، موضوع را بررسی نماییم .
همه انسان‌ها تصور می‌کنند بهترین راه کوتاه ترین راه است ، در نتیجه ، به درستی یا نادرستی آن تفکر ندارند ، راهی را می‌روند که زودتر به خواسته‌های خود برسند ، لذا ، مشقهایشان همیشه ناتمام و بی محتوا باقی می‌ماند و مجبورند دوباره بنویسند ؛ غذای نیمه پخته و یا به عبارتی خام ، قابل خوردن نیست .
کتاب عبور از منطقه 60 درجه زیر صفر ، صفحه 254

از زمانی که بشر ، پدیده‌‌‌ای به نام اعتیاد به مواد مخدر را شناسایی کرد ، تا به امروز ، همواره به دنبال راهی برای از بین بردن این وابستگی بوده است . در صده‌های اخیر ، آنگونه که تاریخ حکایت می‌کند ، روش‌ها و رویه‌های مختلف و متفاوتی برای رفع این وابستگی به کار گرفته شده است . در زمان‌های قدیم ، حکما و طبیبان از داروهای گیاهی زمان خود برای از بین بردن علایم ناشی از قطع مصرف مواد مخدر ، استفاده می‌کردند .
با گذشت زمان و ظهور داروهای شیمیایی در قرن 18 میلادی ، اسفاده از این داروها به تدریج جایگزین داروهای گیاهی گردید .

اولین دارویی که برای درمان اعتیاد به صورت تخصصی ، ساخته و عرضه شد ، دارویی به نام انیدرید استیک یا دی استیل مرفین یا هرویین بود که در سال 1896 توسط کمپانی داروسازی بایر آلمان ساخته شد . در قرن 18 و 19 میلادی ، در اروپا استفاده از تریاک برای درمان بعضی از بیماری‌ها مرسوم بود . در آن زمان ، عمدتاً به دلیل بیماری‌های ناشی از ضعف سیستم‌های بهداشتی و فاظلاب ، بیماری‌های عفونی در شهرهای بزرگ اروپایی مثل لندن ، شیوع زیادی داشت و استفاده از تریاک برای درمان این بیماری‌ها رواج داشت . در نتیجه ، اعتیاد به تریاک نیز گسترش می‌یافت و کس نمی‌دانست برای درمان این وابستگی چه باید کرد .

با ورود هرویین به عنوان داروی ترک اعتیاد ، طولی نکشید که اعتیاد به هرویین معزلی شد شدیدتر و بزرگتر از معزل اعتیاد به تریاک . همزمان با جنگ جهانی دوم و مسدود شدن راه‌های ورود تریاک به اروپا ، دانشمندان آلمانی ، سخت در تلاش بودند تا جایگزینی دارویی برای تریاک پیدا کنند . آن‌ها موفق شدند با الگو برداری از ساختار مولکولی مخدرهای گیاهی ، دارویی شیمیایی به نام متادون را ساخته و عرضه نمایند . در ابتدا تصور می‌شد که این دارو می‌تواند جایگزینی مناسب برای مواد افیونی از جمله تریاک و هرویین باشد و نقش داروی درمان کننده را به عهده گیرد، اما گذشت زمان نشان داد که متادون از عهده وظیفه خود بر نیامده است .

تجربه سال‌ها و دهه‌های متوالی استفاده از متادون نشان داد که این دارو ، خود اعتیاد سنگینی به دنبال دارد ، آن هم به گونه‌‌‌ای که مصرف کننده متادون ، دیگر نمی‌تواند به مصرف قبلی خود بازگردد به عبارت دیگر ، مخدر مصرفی او در گذشته ، دیگر جوابگوی او نیست . این مسئله به این مفهوم بود که متادون نه تنها کمکی به درمان نکرد ، بلکه اعتیاد سنگین تری را به وجود آورد و معلوم نبود با این اعتیاد جدید ، چه باید کرد .

اگر بخواهیم با زبان ساده ، عملکرد متادون را تشریح کنیم ، باید بگوییم ، متادون آستانه تحمل را نسبت به مصرف اپیوییدها بالا می‌برد ، طوری که ماده مصرفی قبلی ، دیگر جوابگوی فرد نخواهد بود و شخص مجبور است مصرف متادون را ادامه دهد و مصرف متادون او نیز به تدریج بالا می‌رود .

البته اگر از زوایه کاهش آسیب به موضوع نگاه کنیم ، متادون از این نقطه نظر ، موفق بوده است . برای مثال : اگر مصرف کننده هرویین که در روز چندین بار هرویین یا کراک تزریق می‌کند ، با مصرف متادون ، تزریق هرویین را کنار بگذارد ، باید بگوییم متادون در اینجا نقش یک داروی نگهدارنده و کاهش دهنده آسیب را خیلی خوب به عهده گرفته است و از این بابت دارویی موفق به شمار می‌رود .

اما برای درمان اعتیاد به متادون ، هنوز پروتکل و روش خاصی ارائه نشده است و مصرف کنندگان متادون در کاهش آن ، دچار مشکل می‌شوند و پس از قطع مصرف نیز با مشکلات متعدد رو برو هستند و از عدم تعادل رنج می‌برند

در برهه‌‌‌ای دیگر براساس یک تعریف اشتباه از بیماری اعتیاد که گفته می‌شد ، اعتیاد وابستگی دارویی و مسمومیت مزمن است ، تب سم زدایی مجامع علمی‌اعتیاد را در سراسر دنیا فرا گرفت و یکی از مزخرف ترین و غیر علمی‌ترین روش‌های درمان اعتیاد تحت عنوان سم زدایی سریع و فوق سریع یا UROD به اسپات لایت ویترین روشهای درمان اعتیاد تبدیل شد . در این روش سعی می‌شد با استفاده از داروهای آنتا گونیست مثل نالترکسون و یا آمپول نالکسون ، که با اتصال به گیرنده‌های مواد افیونی ، مانع از اتصال مولکول‌های مواد مخدر به این گیرند‌ها می‌شود و در نتیجه شخص در یک حالت خماری شدید و طولانی قرار می‌گرفت ، اصطلاحاً بدن را از بقایای مواد مخدر یا سم ، تخلیه یا سم زدایی می‌نمودند .

طبق تحلیل بنیان کنگره 60 ، این روش یعنی سم زدایی ، از پایه و اساس غلط و غیر علمی‌بود ؛ زیرا مواد مخدر برای یک انسان سالم سم است و کشنده است ، اما برای یک مصرف کننده که در روز چندین برابر دوز کشنده ، مواد مصرف می‌کند و تازه سرحال می‌شود دیگر سم نیست . در اینجا مواد مخدر بیرونی جایگزین مخدرهای درونی شده است و ما نمی‌توانیم این جایگزین را به صورت ناگهانی حذف کنیم ، زیرا شوک فیزیولوژی مخربی به سیستم‌های حیاتی ما وارد می‌کند . خوشبختانه این روش با اطلاع رسانی‌های کنگره 60 و مشخص شدن نتایج فاجعه بار آن تقریباً منحط شده است .

به هر حال با نگاهی گذرا به سیر تاریخی ظهور و استفاده از داروهای ترک اعتیاد و روشهای ترک اعتیاد می‌بینیم که این روشها عمدتا بی نتیجه و داروهای ترک اعتیاد نیز ، خود به وجود آورنده اعتیاد جدید بوده اند .
روش‌های ترک اعتیاد ، از قطع ناگهانی مصرف گرفته ، تا طب سوزنی ، آب درمانی ، شوک برقی ، تعویض خون ، ماتریکس ، سم زدایی سریع ، استفاده از داروهای شیمیایی و گیاهی و عطاری ، همه و همه ، مصرف کننده را به جایی می‌رسانند که چند صباحی را در قطع مصرف مواد سپری می‌نماید ، آن هم با وضعیت نامتعادل و حال نامناسب ، به طوری که هر روز ممکن است به مصرف باز گردد .

این نتایج باعث شده است تا بعضی متخصصین ، صریحاٌ می‌گویند ، اعتیاد درمان مشخص و شناخته شده‌‌‌ای ندارد ، اعتیاد درمان قطعی ندارد ، اعتیاد بیماریی لاعلاج ، عود کننده و پیش رونده است و پس از قطع مصرف ، شخص بایستی همیشه تحت نظر و کنترل باشد و هیچ گاه بی نیاز از پیگیری درمان نخواهد بود ، مثل بیماری فشار خون یا دیابت ، فقط می‌توان‌‌ان‌را کنترل کرد نه اینکه قطعاً درمان کرد.

امروزه هر وقت صحبت از روش‌های ترک اعتیاد یا درمان اعتیاد می‌شود ، بی درنگ گفته می‌شود که تنوع روش‌های درمان اعتیاد یک امر ضروری و اجتناب ناپذیر است و بایستی روش‌های گوناگون وجود داشته باشد و هر فردی با توجه به شرایطی که دارد با استفاده از یکی از این روش‌ها بتواند اقدام به ترک یا درمان کند .

البته کنگره 60 مخالف با این دیدگاه و نظریه نیست و اعتقاد دارد که قرار نیست همه مصرف کنندگان مواد مخدر با استفاده از یک روش به درمان و رهایی برسند ، اما نظر علمی‌، کنگره 60 اعتقادی به تنوع روش‌های درمان اعتیاد ندارد . اگر کنگره 60 در مورد بعضی از روش‌های ترک یا درمان اعتیاد از دیدگاه مخالف صحبت می‌کند ، این مخالفت یک بحث علمی‌و چالش علمی‌است و موضوع از نظر علمی‌مورد بررسی قرار می‌گیرد .

اکنون با دلایل علمی‌و متقن می‌گوییم که دوران این سخنان به سر آمده است . این تعابیر مربوط به زمانی بود که صورت مسئله اعتیاد ، کشف نشده بود ، مربوط به زمانی بود که مثلث درمان اعتیاد تشریح نشده بود . مربوط به زمانی است که سیستم تولید کننده مخدرهای طبیعی یا سیستم ایکس شناسایی نشده بود . مربوط به زمانی است که پروتکل DST با استفاده از داروی اپیوم تینکچر OT تدوین نگردیده بود .
مربوط به زمانی است که کنگره 60 وجود نداشت ، مربوط به زمانی است که مهندس حسین دژاکام روش خود را ابداع نکرده بود .

از آن زمان ، یعنی از زمانی که اولین فرد توانست با استفاده از داروی اپیوم و متد DST اعتیاد خود را درمان کند ، معادلات درمان اعتیاد دگرگون شد .اکنون سال‌هاست که ما درمان قطعی اعتیاد را می‌بینیم ، خودمان با این روش درمان شده ایم . صدها و هزاران نفر با این روش درمان شده اند و برگشت نکرده اند .برای ما ، اعتیاد ، مرموز ، لاعلاج ، پیش رونده و عود کننده نیست .برای ما ، وسوسه یا کریوینگ و ریلپس ، معنا و مفهومی‌ندارد . برای ما فراری بودن ، معنا و مفهومی‌ندارد . ما تحت کنترل و مراقبت نیستیم ، کسی مواظب ما نیست . در فکر این نیستیم که ممکن است فردا برویم و مصرف کنیم . دیگر تمام شد . این دفتر برای همیشه در زندگی ما بسته شد.

زیرا ما درمان شده ایم ، زیرا جسم ، روان و جهانبینی ما به درمان و تعادل رسیده است .زیرا سیستم ایکس یا سیستم تولید کننده مخدرهای طبیعی ما در دستگاه عصبی و هورمونی به عملکرد مطلوب خود رسیده است ، ما دیگر نیازی به مصرف مواد مخدر نداریم که به دنبال آن ، وسوسه یا میل به مصرف داشته باشیم . ما درمان شده ایم . با متد DST و داروی اپیوم تینکچر OT درمان شده ایم و خوب می‌دانیم که OT اپیوم تینکپچر یا شربت تریاک ، تنها داروی درمان اعتیاد است که اعتیاد ما را سنگین تر نمی‌کند . با اطمینان می‌گوییم که تمام مواد مخدر اعتیاد آور ، اعتیادشان از تریاک سنگین تر است و با اطمینان می‌گوییم که اپیوم ، سبک ترین ، کم عارضع ترین ، سالمترین ، با راندمانترین داروی درمان اعتیاد است که اعتیاد سنگین تری به دنبال خود ندارد و تاکنون بشر نظیر آن را ندیده است و نخواهد دید .بهترین راه ، همیشه کوتاهترین را نیست ، متد DST با استفاده از داروی اپیوم تینکچر یا شربت تریاک ، اصل زمان را در درمان اعتیاد بسیار مهم می‌داند و معتقد است حداقل زمان برای درمان اعتیاد 10 ماه است .

متد DST در کنار اصل زمان ، از بهترین داروی موجود نیز استفاده می‌کند ، یعنی OT .
متد DST با استفاده از زمان مناسب و داروی مناسب ، پروسه درمان را همزمان با تمرکز روی سه مولفه جسم ، روان و جهانبینی پیش می‌برد .
متد DST عملیات درمانی و کاهش پله‌‌‌ای مصرف را طوری پیش می‌برد که شخص نه تنها با مشکل مواجه نمی‌شود ، بلکه بدون نیاز به استراحت ، به امور زندگی خود رسیدگی می‌کند .
متد DST در کنار زمان مناسب و داروی مناسب ، آموزش مناسب را برای تغییر جهانبینی و تفکرات و دیدگاه‌ها نیز به کار می‌گیرد .
متد DST در کنار همه این‌ها ، ورزش را نیز به عنوان مکمل درمان اعتیاد به کار می‌گیرد .

این‌ها مشخصات بهترین راهی است که ما با آن درمان شده ایم .
ما تعصب نداریم و از خودمان تعریف نمی‌کنیم ، این‌ها حقایقی است که ما درک کرده ایم و این پیام را با تمام وجودمان به همه انسان‌های دربند اعتیاد و نیازمند به راه درمان خواهیم رساند . از زرد و سفید و سرخ سیاه و در هر گوشه‌‌‌ای که از این عالم باشند .

به شما عزیزان پیشنهاد می‌کنیم ضمن گوش کردن صحبت‌های آقای .مهندس در روز چهارشنبه ، کتاب چهارده مقاله را مطالعه فرمایید . مقالات علمی‌این کتاب با توضیحات مستند و علمی‌و بر اساس سالها تحقیقات میدانی کنگره 60 بهترین راهنمای ما در تجزیه و تحلیل روش‌های ترک و درمان اعتیاد می‌باشد .

با احترام ، مسافر علی خدامی
ادامه مطالب در آرشیو دستور جلسات هفتگي